E. F. L. Haastert

Hiel E. F. L. Haastert äbinom Volapükan Nedänik (in Rotterdam), bal redakanas gaseda: „Nuns blefik se Volapükavol“ jü yel 1910. Ägetom diplomi tidana Volapüka ün XXXX, e poso ävedom tidal („löpitidel“) Volapüka.

Äbinom tidan Deutänapüka in ‚Rotterdam’ e „cifel” Volapükamufa in Nedän.^[1]

Lautots

1884. Beknopte handleiding ter beoefening van Volapük. Rotterdam: P. M. Bazendijk.

Literat

Haupenthal, Reinhard. 1982. Volapük-Bibliographie. Hildesheim, Zürich, New York: Georg Olms Verlag. (Päpüböl kobü dabükot nulik ela Volapük die Weltsprache ela Schleyer.)
Kniele, Rupert. 1889. Das erste Jahrzehnt der Weltsprache Volapük. Verlag von A. Schoy, Buchhandlung, Ueberlingen a. B. (Dönu päpübon ün 1984 fa Reinhard Haupenthal, Saarbrücken: Editions Iltis.) (Vödem rigädik, ma dabükot balid).
Spielmann, Sigmund. 1887. Volapük-Almanach für 1888, verfasst von Sigmund Spielmann. I. Jahrgang. Lekaled volapüka plo yel balmil jöltum jölsejöl, pelautöl fa Spielmann Sigmund. Yelüp balid. Leipzig: Mayer. (Vödem rigädik.)
1888. Lijst der Tidels en Löpitidels Vpa in Nederland. Volapükel Nedänik, nüm: 3 (tiädü Volapükan Nedänik), pad: 5. (Vödem rigädik.)

Noet

↑ H. A. S. Schrijnemakers, 1892. Theoretisch-practisch leerboek der wereldtaal voor het onderwijs en tot zelfoefening. Schiedam (Nederland): Roelants.

Yeged at dö Volapükans binon sid. Kanol yufön me stäänükam ona.

[1] H. A. S. Schrijnemakers, 1892. Theoretisch-practisch leerboek der wereldtaal voor het onderwijs en tot zelfoefening. Schiedam (Nederland): Roelants.

[1]