Vükiped:Dö Volapük/pl

Volapük lub wolapik (nazwa oznacza „język (ogólno)światowy” od ang. world „świat” i speak „mowa”) – język sztuczny opracowany w 1879 roku przez niemieckiego księdza Johanna Martina Schleyera, który wierzył, że robił to z nakazu Boga. Powstał w oparciu o łacinę, niemiecki, francuski i angielski, przy czym najwięcej elementów pochodzi z tego ostatniego. W roku 1880 ukazała się obszerna gramatyka języka, „Volapük – die Weltsprache”, rok później zaczęto regularnie wydawać gazetę „Volapükabled”, wokół której skoncentrowało się życie społeczności użytkowników języka. Volapük zyskał w pewnym okresie znaczną popularność – w 1889 roku, a więc jeszcze w dwa lata po ukazaniu się esperanto, istniało 316 podręczników w 25 językach, 283 kluby i 25 gazet; działało 1600 dyplomowanych nauczycieli języka. W tym czasie aktywnych użytkowników języka było ok. 200 tys., głównie na kontynencie europejskim i amerykańskim, a więc więcej niż miał jakikolwiek język sztuczny poza esperanto. Od tej pory jednak język był sukcesywnie wypierany przez znacznie łatwiejszy w nauce projekt Zamenhofa. Volapük był trapiony przez walki wokół proponowanych reform i zasad kierowania językiem. Od początku XX wieku dawni zwolennicy języka zaczęli przechodzić na esperanto lub tworzyć własne języki, często będące „zreformowanym” volapükiem. Tak powstał m.in. w roku 1901 idiom neutral, a w 1903 – latino sine flexione.

W 1931 roku Arie de Jong dokonał rewizji volapüku. Reforma początkowo została powszechnie przyjęta przez niemal wszystkich zwolenników języka. Język volapük ożył w pewnej mierze po pojawieniu się Internetu – istnieje kilka pocztowych grup dyskusyjnych, a także Wikipedia w tym języku, która latem 2007 r. przekroczyła 100 tys. haseł. Aktualnie volapük ma kilkudziesięciu użytkowników. (Czytaj dalej...)